Książka litewskiego autora stanowi skrupulatną analizę bitwy grunwaldzkiej 1410 roku - przyczyny wybuchu wojny, przygotowania do samej bitwy, jej przebieg oraz zakończenie i konsekwencje.

(Zakończenie)

Grunwaldzka bitwa miała wielkie znaczenie w dziejach Środkowej i Wschodniej Europy, zmieniła los wielu narodów tego regionu. Dla zakonu niemieckiego stała się, według określenia S. Ekdahla ,,nieuleczalną raną" (unheilbare Wunde). Głębokie wrażenie wywołała w Zachodniej Europie, przekonanej dotąd, że jej pupil, Zakon, jest niepokonany. Gdy okazało się, że nie jest on w stanie sprostać połączonym silom Polski i Litwy, mit o jego niezwyciężoności runął. Dla stosunków Zakonu z Zachodem Grunwald oznaczał przełom. Wprawdzie Zakon nadal łączyły z krajami zachodnioeuropejskimi tysięczne więzi gospodarcze, polityczne i ideologiczne, nadal też otrzymywał od nich materialne i moralne wsparcie, ale zaprzestały one udzielać mu wojskowej pomocy, bez której na dłuższą metę nie był w stanie przetrwać.

W sferze politycznej Grunwald otworzył drogę do stopniowej likwidacji Zakonu, przerwał jego agresję przeciw Litwie, jak i w ogóle pozbawił go możliwości dalszej  ekspansji, którą, pod pozorem misji, od dwóch stuleci z powodzeniem prowadził nad Bałtykiem. Ona to stanowiła sens jego bytu; po przymusowej rezygnacji z niej państwo zakonne upodabniało się coraz bardziej do jednego z licznych księstw niemieckich. W wyniku wojny 13-letniej (1454-1466) stało się ono składową, autonomiczną częścią Polski. Bez grunwaldzkiego zwycięstwa Polska nie byłaby w stanie wy grać tej wojny. Od 1498 r. nasilił się proces laicyzacji Zakonu, zakończony w 1525 r. ostateczną Jego sekularyzacją; państwo zakonne przekształciło się w świeckie księstwo - lenno Polski.(?)

(Zakończenie)