Opis :

Wiek X-ty stwarza nową Europę: część imperium karolińskiego przeradza się we Francję,część dostaje się pod kontrolę Sasów, którzy pod zwierzchnictwem rodu Ludolfingów (Ottonów) dominują też tak ważny dział karolińskiej schedy –Lotaryngię. Pojawiają się na arenie politycznej wspólnoty i państwa słowiańskie, chrystianizowane tak jak te północne,skandynawskie. Trzej Ottonowie są konstruktorami tego świata. Pokazujemy min., jak Otto I i jego biskupi w czasie wypraw do Italii dbali o wzbogacenie ubogiej Saksonii w dobrawówczas o najwyższym znaczeniu – relikwie świętych. Interesuje nas ważki ideologicznie konflikt między francuskim Lotarem Karolingiem a potężnym Ottonem II, który stał się panem i Akwizgranu, i Rzymu. Towarzyszymy Ottonowi III w czasie jego pielgrzymki do Gniezna, jak również interesujemy się władcą wspomnianego grodu, Mieszkiem I, i jego Dąbrówką. Próbujemy również przedstawić ideowe koncepcje, żywe w X-tym stuleciu, za pomocą których tłumaczono sobie występowanie społecznych zróżnicowań i podziałów.

Spis treści :

1. Alberyk, biskup Marsiki, oraz relikwie świętych - jego dary dla Dytryka z Metzu i Ottona I
2. Trangward i św. Epifaniusz - z Patrykiem J. Geary'm w dalszym tle. O pawijskim furtum sacrum ludzi biskupa Hildesheimu Otwina, połenionym 22 listopada 962 roku
3. Co powinno sie stać w Akwizgranie w czerwcu 978 roku, gdzies koło św. Jana?
4. Rycerz ucieka, czyli jak się cesarz Otto II uratował z pola bitwy pod Cotrone
5. Gumpold, Wawrzyniec i Krystian, czyli krótko o tym, jak śnieżna i północna Bohemia stawała się częścią "błogosławionej" Europy
6. Jak Erenfried Ezzo wygrał od Ottona III jego siostrę Matyldę
7. Otton III jedzie do Gniezna. O sprawie ceremonialnej wizyty cesarza w kraju i stolicy Polan
8. Atrybuty i społeczne ordines: kilka obrazków z X-XI wieku
9. Cud w Moyenmoutier (ok. 1015 r.). Pomyślna pokuta parricydy
10. "Podanie bohaterskie" o Mieszku I zanotowane w kronice Galla Anonima
11. Dąbrówka "chrustianissima" i Mieszko poganin
12. Dwie sceny z żywotów i z życia św. Wojciecha : misjonarz i wiec Prusów, martyrium biskupa
13. Origo et religio - wersja słowiańska (o sposobach budowania tożsamości wspólnotowej w społeczeństwach wcześniejszego średniowiecza