Opis :
Książka
odpowiada na pytanie: jakim pisarzem i poetą był autor Kroniki
polskiej, zwany Gallem Anonimem? W 1905 r. Wilhelm Meyer odkrył, iż Gall
Anonim posługiwał się prozą rytmiczną (cursusem), która była dość
zbliżona do stylu ówczesnych dokumentów papieskich. Przez dziesiątki lat
sądzono, że proza ta narodziła się w kancelarii papieskiej w 1088 r. W
1975 r. Tore Janson nieco skorygował ten pogląd – proza ta miała powstać
kilka dziesięcioleci wcześniej, około połowy XI w. w szkołach
retorycznych w północnej Italii.
Autor niniejszej pracy chciał początkowo tylko odpowiedzieć na
pytanie, jak powszechny był ten styl, od momentu jego narodzin aż po
czasy Galla, czyli do początków XII w. Podczas prac nad rytmiką Galla
Anonima, nieoczekiwanie wpadł na pomysł, jak skonstruować pierwszy i
jedyny na świecie program komputerowy do poszukiwania prozy rytmicznej,
charakterystycznej dla Galla. Programem tym zbadał około 900 tys. stron
tekstów łacińskich. Okazało się ku największemu zdumieniu samego autora,
iż styl, którym pisał Gall, narodził się nie w połowie XI w., ale już
na początku IV w., w czasach Konstantyna Wielkiego! Było to
przekreślenie niemal wszelkich dotychczasowych ustaleń o dziejach prozy
rytmicznej.
W drugiej części pracy autor szczególną uwagę poświęcił wersom poetyckim zachowanym w Kronice polskiej. Przedmiotem badań stało się wiele dotychczas niewyjaśnionych zagadnień w dziejach poezji. Analiza utworów rytmicznych w Kronice polskiej,
nie pozostawia wątpliwości, iż Gall był wybitnym poetą. Utwory Galla –
napisane nienagannie pod względem formalnym – przewyższają podobne
wiersze współczesnych mu poetów swoją lekkością, pomysłowością oraz
bogactwem form retorycznych. Wiersze jego wykazują duże pokrewieństwo z
utworami wybitnych francuskich poetów tej epoki – Hilarego z Orleanu i
Piotra Abelarda.