Spis treści:
Kandia
– „rywalka Troi”
I
Początek wojny i obrona Kandii w latach 1648–1649
II
Оbrona Kandii w 1667 roku
III
Oblężenie Kandii od 1668 do maja 1669 roku
IV
Francuska wyprawa na Kretę latem 1669 roku
V
Słynny wypad i bitwa, 25 czerwca 1669 roku
VI
Kontynuacja oblężenia i kapitulacji twierdzy
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis
map i schematów
O książce:
W miejsce poległego księcia de Beauforta komendę nad
całą flotą francuską powierzono dowódcy galer – Louis-Victor de
Rochechouart, książę de Vivonne. Według Navailles, rano „eskadra
królewska, papieska, francuskie, maltańskie i weneckie galery, wraz
z galeasami i kilkoma innymi statkami Republiki, pojawiły się
w szyku bojowym naprzeciwko pozycji tureckich przed bastionem Świętego
Andrzeja i rzuciły kotwice w odległości strzału z armaty”. Turcy
strzelali do nich z armat ustawionych wzdłuż wybrzeża, ale oddane
w odpowiedzi salwy floty sprzymierzonych były tak silne, że zmusiły
Osmanów do porzucenia swych baterii i schronienia się w okopach.
Okręty i galery ustawiły się wzdłuż wybrzeża ze
wschodu na zachód, wymierzając swoje działa przeciwko nieprzyjacielowi. Zgodnie
z planem księcia de Vivonne linia bitwy floty sprzymierzonych wyglądała
następująco: od bastionu Sant’Andrea (Św. Andrzeja) i dalej na zachód
stała połowa francuskich okrętów i galer, następnie 6 weneckich galeasów,
a następnie druga połowa francuskiej eskadry, za którą rzuciły kotwice 2
okręty i 2 galery weneckie. Linię bojową zamykały galery papieża
i Zakonu Maltańskiego, a także 6 weneckich okrętów...
O autorze:
Igor Babulin (1968) jest kandydatem nauk historycznych (2013),
obecnie wykładowcą w Instytucie Technologii Stosowanych Rosyjskiego Uniwersytetu
Transportu w Moskwie. W 1993 r. Ukończył Wydział Historyczny Państwowego
Instytutu Pedagogicznego w Kałudze, a w 2000 r. Instytut Prawa Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej w Moskwie.
Jego zainteresowania badawcze
obejmują historię wojskową Rosji i Europy Zachodniej XVI-XVII wieku.